Światem zawładnęły Chaos, Wiry i Klątwy, więc trzeba było znowu solidnie podiablć, by był spokój. A i tak jeszcze nie do końca jest.
Tak czy inaczej, czas znowu na jakiś wpis. I idealny moment na wrzucenie w końcu jakiejś skończonej pracki:
Anyway, Gal, jeśli to czytasz, to wiedz, że nadchodzi moment, w którym będę mógł w końcu dotrzymać słowa i rzucić okiem na Twoje teksty. Jeszcze tylko trochę poodkręcam, co się da.
Nagle zrobiło się za cicho. Usiadłem wiec przed kompem, by wybrać cokolwiek ze swojej dyskografii i zagłuszyć nicość. Szybko zorientowałem się jednak, że potrzeba mi czegoś świeżego i dla odmiany łagodniejszego.
No i znalazłem. Może i nie zbyt odkrywczo, ale co za różnica? Padło na norweski zespół Tristania. Kupili mnie w zasadzie pierwszym teledyskiem, jaki znalazłem:
Poza tym zaprzyjaźniam się z Mortemią i Van Canto. Ci drudzy w szczególności godni są uwagi. Power metal a cappella? Ciekawe, nie powiem.
Philosophy in a cup of tea brings no results. All I think about is still elusive. I hate that.
9 of Spades 